Osmanlı toplumu, bir; sevgi, şefkat ve yardım toplumuydu. Devlet, hayat ve hayrat devleti, insan; hayrat ve hasenat insanı. Osmanlý'da hayat ahirete dönüktü. Ahirete dönük olduðu için de hayatta fuzuli þelere yer yoktu. Osmanlý Ýnsaný 'kýble yürekli'ydi. Faziletliydi, dürüsttü çevreciydi, medeniydi, nazikti; cihana örnekti. Hede ve gayret sahibiydi. Zaferler ve baþarýlar hayatýn bir parçasýydý. Osmanlý'da, insan haklarý gözetilirdi. Herkes ibadetinde, kýyafetinde, seyahatinde, ticaretinde özgürdü. Osmanlý'da 'güçlü olan haklý' deðil, 'haklý olan güçlü'ydü. Adalet duygusu, hayatýn her alanýný kaplamýþtý. Devlet milletle bütünleþmiþti. Farklý kültürler, asýrlarca barýþ içinde bir arada yaþamýþtý. Osmanlý, yetiþtirdiði 'cevher insan'larla dünyaya nam salmýþtý. * * * Tarih gerçek bir 'ibret aynasý' ve tam bir 'tecrübe tahtasý'dýr. Ve boþuna yaþanmýþ bir tecrübeler yýðýný deðildir. Bugün, geçmiþimizden ders almanýn ve 'yeniden Osmanlý' demenin tam zamaný.

Göz Atın    İndir